Η ΚΑΚΙΑ Η ΧΩΡΑ 

Ήταν η κακιά η ώρα, είναι η κακιά η χώρα. Και βέβαια η κακιά η χώρα. Ποιοι κατοικούν αυτή τη χώρα; Εμείς που ποτέ δεν φταίμε για τίποτα, πάντα οι άλλοι. Εμείς που κλείνουμε τις ράμπες με τ' αυτοκίνητά μας. Εμείς που μιλάμε στο κινητό οδηγώντας. Εμείς που προστρέχουμε στους εκάστοτε κρατούντες για ρουσφέτια, μίζες, διορισμούς. Εμείς όλοι και η πολιτεία μαζί είμαστε μέρος της ρεμούλας. Δούναι και λαβείν, προσφορά και ζήτηση, βλέπετε! Εμείς που λαδώνουμε για διπλώματα οδήγησης, για να θρηνήσουμε τα δικά μας παιδιά και των άλλων - εκεί είναι πάντα η κακιά η ώρα! Εμείς που ως γονείς προπηλακίζουμε και ζητάμε τα ρέστα από τους δασκάλους για τους κακούς και, φυσικά, άδικους βαθμούς των παιδιών μας, για να μην γνωρίζουν αύριο τι χρώμα έχει η φαιά ουσία του εγκεφάλου! Εμείς που ανεχόμαστε δασκάλους να ερμηνεύουν τον Δούρειο Ίππο ως κάποιον που κατάγεται από την χώρα Δουρεία!!!! Εμείς που θεωρούμε την δικαιοσύνη πουλημένη και διεφθαρμένη, όταν δεν μας δικαιώνει, και ότι λάμπει και στέκεται στο ύψος της, όταν μας συμφέρει. Από το «Πρώτοι στα μαθήματα, πρώτοι στον Αγώνα» φτάσαμε στο «άριστος = Άριος = Ναζί!» (συνειρμός τύπου Πορτοκάλος από το «Γάμος αλά Ελληνικά»). Και τώρα; Χάθηκαν τόσοι νέοι άδικα! Μα άδικα δεν χάνονται καθημερινά στους δρόμους - γραφικός κατά τ' άλλα ο Ιαβέρης! Εμείς κοιμόμαστε ήσυχοι. Μα άδικα δεν χάθηκαν τόσες ψυχές στην Μάνδρα και στο Μάτι; Ήταν παιδιά κι εκείνα που σήμερα, αν ζούσαν, θα κράταγαν πανό για την κακιά την χώρα. Ήταν κι εκείνη η ηθοποιός που, αν ζούσε, μπορεί και να διεκδικούσε τα βαρέα και ανθυγιεινά που της έκοψαν χωρίς να ανοίξει ρουθούνι. Ήταν όμως καλοκαίρι τότε, δεν είχαμε διάθεση για εθνικά πένθη και ψυχικά άλγη. Δεν έχει χώρο στις διακοπές το συλλογικό σοκ! Εκεί έφταιγε η άναρχη δόμηση, η κλιματική αλλαγή και όχι τα εναέρια μέσα που εμφανίστηκαν σχεδόν στην δύση της ημέρας ή ο κρατικός μηχανισμός που υπέδειξε στον κόσμο το δρόμο για το ραντεβού με τον θάνατο. Πόσο εύκολα οι αμόρφωτοι και υπερπληροφορημένοι έχουμε άποψη για όλα! Γιατί η γνώση είναι βαριά λέξη, δεν την αντέχουμε! Κομματικά, πετσωμένα και απέτσωτα ΜΜΕ, και μέσα κοινωνικής δικτύωσης μας γανώνουν καθημερινά τον εγκέφαλο. Ο καημένος πόσο να αντέξει μεταξύ fb, twitter, κλπ! Εμείς έχουμε ήσυχη την συνείδησή μας: αγανακτούμε και διαμαρτυρόμαστε για τα πάντα εκτός από την ουσία, γιατί, αν την ψάξουμε, θα τρομάξουμε κοιτώντας στον καθρέφτη τον φασιστάκο να μας χαμογελά! Τι φταίει ο σταθμάρχης, μωρέ; Η ανυπαρξία της τηλεδιοίκησης φταίει! Στο δυστύχημα της Γερμανίας το 2016 με τα super συστήματα ασφάλειας και την super εκπαίδευση έφταιγε ο σταθμάρχης και γι' αυτό καταδικάστηκε. Φταίει, λοιπόν ,ο σταθμάρχης και, ναι, και η ΑΔΙΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΗ, υπέροχη, κρατική ΚΑΚΟΔΙΑΧΕΙΡΗΣΗ που, είτε μας αρέσει είτε όχι, την συντηρούμε κι εμείς. Η ευθύνη της εκάστοτε πολιτείας για τέτοια δυστυχήματα είναι ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΤΗ. Είναι, όμως, κατάπτυστο να ισοφαρίσουμε τραγωδίες για κομματικά οφέλη. Η ηθική μας κατάπτωση περιλαμβάνει πλέον και τον ρατσισμό του θανάτου: τότε τυχαίο γεγονός, τώρα έγκλημα της Πολιτείας! Ο θάνατος όμως είναι ο δημοκρατικότερος όλων! Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θ’ αλλάξει ποτέ! Υ.Σ.: Οι ευαίσθητοι καλλιτέχνες που θέλουν συναυλίες για να δοθούν τα έσοδα στους συγγενείς των θυμάτων, μήπως να ενημερωθούν ότι οι άνθρωποι δεν είναι κουρελήδες άστεγοι; Τα κουρέλια της ψυχής τους ζητούν ΣΕΒΑΣΜΟ. Αλλά κι αυτός, μάλλον, εξαϋλώθηκε μαζί με τους αγαπημένους τους!

07.03.2023, Ε.Ζ.