Μίκη,

"στον άλλο κόσμο που θα πας..." ζητώ συγνώμη αλλά ας ξέρεις ότι κάποιοι το παράκαναν εδώ στην Γη με το θάνατό σου... Σε έκαναν και εσένα "άρτον και θεάματα" όπως το συνηθίζει το σύστημα για τους γνωστούς δικούς του λόγους, κάτι που μάλλον εσύ δεν θα το προτιμούσες...

Εγώ, σε τίμησα σιωπηλά και χωρίς φανφάρες, έχοντας ήδη στο βιβλίο μου "ΟΙ ΜΕΝ ΚΑΙ ΟΙ ΔΕ" ολόκληρο το τότε διάγγελμά σου προς τον λαό, μόλις χτύπησε η χούντα, αλλά και αναρτώντας πρόσφατα εκποπή μου με τον αδελφό σου Γιάννη.

Σε περιμένουμε να ξανάρθεις σεμνά, ταπεινά και όπως σου αξίζει!

Κώστας Χατζιδάκης, συγγραφέας,

 Ένας τυφλός που θα δει κάποτε το φως του, το πρώτο που θα πρέπει να τρέξει να δει είναι ένα ηλιοβασίλεμα στην θάλασσα. Το δεύτερο, μερικούς πίνακες πολύ μεγάλων ζωγράφων. Και το τρίτο, την γυναίκα που αγάπησε, θεϊκά ολόγυμνη μπροστά του και να κοιτάξει πρώτα τα μάτια της με λατρεία και μετά ολόκληρη!!

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΙΣΟΠΟΛΙΤΕΙΑ, ΝΑ ΦΑΝ' ΚΙ ΟΙ ΚΟΤΕΣΙ!

 Πάντα ένα πακέτο εναλλάσσεται και κυβερνάει, κρατώντας όλα τα πόστα, και τάζοντας πάντα όνειρα απατηλά στον γονατισμένο από τόσα και τόσα λαό...

Η Τσαπανίδου από τον Σκάϊ στο "Όπεν" και κάποια Βίδου κατ' ευθείαν από τον Σκάϊ στην ΕΡΤ! ... Χωρίς διαγωνισμό και καμιά ελπίδα για τόσους άξιους Έλληνες που ήλπιζαν και ελπίζουν... Και νάταν μόνο αυτά...

Οι πραγματικά άξιοι, στην πάντα και στο περίμενε μια ζωή, μόνο για να πληρώνουν το χαράτσι τής χουντοτρόπου ΕΡΤ!

Όχι τι νομίζατε, ότι θα ανοίξει τις μπουκαπόρτες του το κατεστημένο και για εσάς;

Οι ίδιοι και οι ίδιοι εναλλάσσονται παντού καθώς και στην νέα Μασονία που λέγεται Ελληνικά ΜΜΕ, ελέω τής μόνιμης πολιτικής αναλγησίας όλων των αποχρώσεων που διατάζει....

Φωνάζουμε εμείς αλλά... το πολύ πολύ να μας κλείσουν και πάλι το στόμα οι επικυρίαρχοι τής Δημοκρατίας, που μιλούν αδιάντροπα για τους επαίσχυντους αποκλεισμούς, ολοκληρωτισμούς, χούντες και μονοπωλειακές αντιλήψεις, χωρίς να κοιτάζουν ποτέ το πρόσωπό τους στον καθρέφτη...

ΑΝΘΡΩΠΑΚΙΑ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΝΟΜΙΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΑΝΘΡΩΠΟΙ..

 Σαν ανα-ζητούμενο στις σχέσεις των ανθρωπων, υποτίθεται ότι είναι και το πνευματικό και ψυχικό ανάστημα, η τρυφερότητα και στοργή, το πλούσιο συναίσθημα, η προσφορά της αυτοθυσίας ως θείο δώρο, ή η αυτοθυσία της προσφοράς χωρίς απαίτηση για αντίκρυσμα...

Κάποια ποιητικότητα σχέσης ή στιγμών...

Αλλά,   τα βλέπουν αυτά οι κολλημένοι στην πεζότητα και στην φθαρμένη καθημερινότητα, στην προτεραιότητα τής αρπαγής;

Βλέπουν τίποτα άλλο από ματαιοδοξία, ή από κανένα.. ''μούχτι"  ευχαρίστησης, μαζί με τα υπόλοιπά επικυρίαρχα τής σημερινής ζωής μας;....

Σίγουρα όχι, οπότε,  ζουν τελικά μια ζωή από την οποία είναι απόντες σήμερα και πολυχτυπημένοι ίσως αύριο...